H Οζονοθεραπεία ως πιθανή υποστηρικτική θεραπευτική στην αντιμετώπιση του καρκίνου

Τον Ιούνιο του 1995 , το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH Bethesda, MD)των ΗΠΑ συμπεριέλαβε τη χρήση οξειδωτικών παραγόντων (όζον, υπεροξείδιο υδρογόνου ) στην τάξη 5, ανάμεσα στις μεταβολικές θεραπείες , την κυτταρική θεραπεία και τους αντιοξειδωτικούς παράγοντες.
Αξίζει να συζητήσουμε τα ασυνήθιστα βιολογικά χαρακτηριστικά του ιστικού περιβάλλοντος ενός καρκίνου.
Η υποξία του όγκου είναι ένας καλά αναγνωρισμένος μηχανισμός για την ανοχή των νεοπλαστικών κυττάρων στα αντικαρκινικά φάρμακα και στην ακτινοθεραπεία. Η εργασία του νομπελίστα Warburg τη δεκαετία του 1920 απέδειξε από τότε ότι ακόμα και στην υποξία , τα καρκινικά κύτταρα μετατρέπουν την γλυκόζη σε γαλακτικό οξύ. Δηλαδή τα καρκινικά κύτταρα επιβιώνουν στην υποξία.
Και οι πρωτοπαθείς και οι μεταστατικοί όγκοι ακμάζουν σε περιοχές όπου το μέσο όρο της pO2 είναι χαμηλότερο από των φυσιολογικών ιστών.
Υπάρχει μία γενική συναίνεση ότι οι νεοπλαστικοί ιστοί προτιμούν ένα υποξικό και όξινο περιβάλλον.
Μία άμεση λοιπόν διόρθωση της υποξικής κατάστασης φαίνεται μια απλή μέθοδος για να εμποδίσει την εξέλιξη του καρκίνου. Μία νέα προσέγγιση μπορεί λοιπόν να προταθεί για ανάκτηση της νορμοξίας σε υποξικούς ιστούς. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα έχουν προταθεί αρκετές στρατηγικές για τη βελτίωση της οξυγονοποίησης όγκων. Η πιο απλή ήταν η εισπνοή καθαρού οξυγόνου αλλά λόγω της τοξικότητας του , αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε σύντομες περιόδους με μόνο μία παροδική αύξηση της αρτηριακής PO2.
Η υπερβαρική θεραπεία οξυγόνου είναι μία καλή πρόταση αλλά δύσκολη στην εφαρμογή της γιατί χρειάζεται ειδικά κέντρα.
Είναι τότε δυνατό να βελτιώσουμε σταθερά την κατανομή του οξυγόνου στο περιβάλλον του όγκου με την οζονοθεραπεία; Στη βάση της κλινικής βελτίωσης των ασθενών με χρόνια ισχαιμία των άκρων μετά από μόνο δύο μήνες θεραπείας , είναι πιθανό ότι τρεις – τέσσερις μήνες θεραπείας θα φέρουν μία φυσιολογική οξυγόνωση των νεοπλαστικών ιστών .Αυτή η δυνατότητα υποστηρίζεται από πρόσφατες πειραματικές ερευνητικές μελέτες. Μετά την εφαρμογή εκατομμυρίων οζονοθεραπειών κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι η οζονοθεραπεία δεν επιφέρει παρενέργειες αλλά στην πραγματικότητα βελτιώνει την ποιότητα ζωής στην πλειοψηφία των ασθενών.
Επίσης εκτός της ομαλοποίησης της υποξίας , η οζονοθεραπεία μπορεί να εκδηλώσει άλλες ενδιαφέρουσες βιολογικές επιδράσεις που μπορεί να βελτιώσουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα:

1. Πιθανή βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και κατανομή του οξυγόνου σε ισχαιμικούς και νεοπλαστικούς ιστούς άρα βελτίωση της δράσης χημειοθεραπείας – ακτινοθεραπείας . Η οζονοθεραπεία επίσης μπορεί να μειώσει τις τυπικές τους παρενέργειες και να οδηγήσει σε καλύτερη ανοχή.
2. Βελτίωση του γενικού μεταβολισμού.
3. Διόρθωση του χρόνου οξειδωτικού στρες ρυθμίζοντας το αντιοξειδωτικό σύστημα.
4. Ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και
5. Πρόκληση μιας κατάστασης ευφορίας στους ασθενείς μέσω τον νευροενδοκρινικού συστήματος.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε την υποξία στο καρκινικό ιστικό περιβάλλον και να προκαλέσουμε ένα ‘’θεραπευτικό σοκ’’ , θα πρέπει να προγραμματιστεί ένας εντατικός κύκλος , (μέχρι έξι μηνών) οζονοθεραπειών, με τη μορφή μεγάλης αυτομετάγγισης Η μεγάλη αυτομετάγγιση ιατρικού όζοντος γίνεται ως εξής:

1. Μέσω μιας πεταλούδας G-19 , συλλέγουμε όχι πάνω από 250ml αίματος σε 500ml γυάλινου φιαλιδίου , υπό κενό, έχοντας προηγουμένως προσθέσει κιτρικό νάτριο, 3,8% στη συνηθισμένη αναλογία 1:9 (κιτρικο:αίμα), Ήπια μίξη κατά τη διάρκεια συλλογής του αίματος.
2. Έπειτα εμφυσούμε στο φιαλίδιο 250ml αερίου (ο2+ο3). Η συγκέντρωση του όζοντος αυξάνεται σταδιακά από 20 έως 90mcg/ml αερίου ανά ml αίματος , σε βήματα των 5mcg/ml για κάθε συνεδρία. Η μέγιστη συγκέντρωση επιτυγχάνεται μετά από 15 συνεδρίες στο τέλος της πέμπτης εβδομάδας . Μπορούμε να κάνουμε μέχρι τρεις συνεδρίες την εβδομάδα.
3. Το φιαλίδιο περιστρέφεται (αργά για να αποφευχθεί η δημιουργία αφρού με βλάβη στο ερυθροκύτταρο) για περίπου 10min για να εξασφαλίσει την πλήρη οξυγόνωση και οζονοποίηση του αίματος.
4. Χρησιμοποιώντας την ιδανική συσκευή έγχυσης αίματος (με φίλτρο) , το οζονισμένο αίμα εγχύεται στο δότη μεταξύ 15-20min , χρησιμοποιώντας πάντα τη ίδια φλεβική πρόσβαση. Η συνεδρία ολοκληρώνεται μέσα σε μία ώρα. Η εντερική (δια του ορθού) εμφύσηση οξυγόνου – όζοντος θα μπορούσε να είναι μία εναλλακτική μορφή χορήγησης όζοντος – θεραπειών. Οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν καθημερινά την προτεινόμενη δόση αντιοξειδωτικών π.χ. vit C 2gr την ημέρα, να έχουν επάρκεια του ενζύμου G-6PD και να μην υπάρχει υπερ ή υποθυρεοειδισμός ή νεφρική ανεπάρκεια.

Βιβλιογραφία: OZONE a new medical drug VELIO BOCCI, Ιατρός , Ειδικός Πνευμονολόγος – Αιματολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Φυσιολογίας, Πανεπιστημίου Σιένα Ιταλίας

Επιμέλεια: Λάζαρος Δανιηλίδης M.D, M.H,Ph.D, Χειρουργός – Διδάκτωρ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Οζονοθεραπείας

---

---

Υπουργική Απόφαση

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
Την αποδοχή της υπ’ αριθμ. 21 απόφασης 246ης/25-06-2014 της Ολομέλειας του ΚΕ.Σ.Υ., με θέμα «Σχετικά με τη μέθοδο της οζονοθεραπείας», από τον Υπουργό Υγείας. Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά στη ένταξη στην οζονοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνεται στο ΦΕΚ 157/Α71991 περί των ιατρικών μεθόδων, των μεθόδων της μικρής και μεγάλης αυτομετάγγισης καθώς και των εγχύσεων όζοντος ενδομυϊκά και ενδοαρθρικά, με το σκεπτικό ότι αποτελούν γνωστές παγκοσμίως μεθόδους που δεν λαμβάνουν χώρα μόνο στις λεμφικές παθήσεις, αλλα προτείνονται και συστήνονται για όλες τις ιατρικές ειδικότητες με καλύτερα αποτελέσματα και χωρίς παρενέργειες στον ασθενή, υπό την προϋπόθεση να είναι γνώστης του αντικειμένου αυτός που ασχολείται σχετικά με την εφαρμογή τους.


Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ