Χειρουργική Θεραπεία του Καρκίνου

Παλαιότερα πιστευόταν ότι, αν είναι εφικτό να αφαιρεθεί ένας όγκος με ασφάλεια και να μην παραμείνουν καρκινικά υπολείμματα, μπορεί να επιτευχθεί πλήρης ίαση. Η πραγματικότητα διέψευδε τις περισσότερες φορές την αρχική εκτίμηση της ολικής εξαίρεσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος υποτροπίαζε, συνήθως τοπικά, ενίοτε και σε άλλη θέση. Σήμερα γνωρίζουμε ότι καρκινικά κύτταρα κυκλοφορούν στο αίμα από πολύ νωρίς (άλλωστε από αυτά κάνουμε κυτταροκαλλιέργειες για την εξατομικευμένη διάγνωση).

Συνεπώς, το χειρουργικό θεραπευτικό δόγμα τείνει να αλλάξει: Μια πιο ρεαλιστική επιδίωξη, που είναι και χρήσιμη πρακτικά, είναι η ελάττωση του καρκινικού φορτίου. Αυτό έχει πράγματι μεγάλη σημασία για τους παραπέρα χειρισμούς, και (πρέπει να) ζυγίζεται με το αντιστάθμισμα ότι η επέμβαση και η αναισθησία θα επιβαρύνουν το ανοσοποιητικό για κάποιο διάστημα. Επομένως, σε γενικές γραμμές, όταν μπορούμε να αφαιρέσουμε τον όγκο χωρίς να βλάψουμε ζωτικά όργανα και χωρίς να παραμείνουν λειτουργικά προβλήματα, τότε η χειρουργική είναι μια καλή επιλογή. Αν, φυσικά, ο όγκος είναι και μονήρης, η πρόγνωση είναι ακόμη καλλίτερη. Στις περιπτώσεις με διάσπαρτες εντοπίσεις γενικά δεν υπάρχει όφελος από τη χειρουργική. Αυτοί οι καρκίνοι λέγονται ανεγχείρητοι. Εκτός από τη μεγάλη θεραπευτική της σημασία, η χειρουργική προσφέρει και υλικό από τον όγκο για ιστολογική διάγνωση.